Balans / Democratie

• 22x24 [met houten lijst]

VERKOCHT

"O God, recht te spreken als gij, geef dat aan de koning, rechtvaardiging door u aan ’s konings zoon! Hij oordele uw gemeente rechtvaardig, uw gebogenen met rechtspraak. Dan dragen bergen voor de gemeenschap vrede, en heuvels gerechtigheid. Hij doet gebogenen van een gemeenschap recht, brengt redding aan de zonen van een arme, zal vertrappen wie verdrukt." (Psalmen 72:1-4)

Democratie is inherent kwetsbaar; een roos zonder doornen. Wie vindt vrede de belangrijkste waarde? Als je vrede de belangrijkste waarde vindt, dan is dus niets het waard om voor te vech­ten. Vrede is mooi, maar het is niet de norm. Je kunt in een situatie geraken waarin oor­log de minst slechte optie is. Kerkvader Au­gustinus zei: "wij zijn de tijden." Het is dus aan ons om te beslissen of we wel of niet willen vechten voor onze beschaving. Het Christendom is crusiaal voor het voortbestaan van de westerse beschaving. Het Christendom verteld het waarom, dat kan de wetenschap niet, die verklaart alleen het hoe. Je kunt mensenrechten en juridische institu­ties wel als vervangers van religie zien, maar die hebben hun wortels in het christendom. Ook als je niet gelooft, moet je ken­nis hebben van christelijke waarden: heb uw naaste lief als uzelf. Dus ook je vijanden. Dat is een goed uitgangspunt. Altruïsme wordt wel gezien als iets evo­lutionairs: je moet goed zijn voor je naaste om te overleven in sociale gemeenschap­pen. Maar dat je goed moet zijn voor je vij­and overstijgt de overlevingsreflex en dan staat ook Darwin met lege handen. Je vijand liefhebben kan alleen als je gelooft dat je door liefde te geven -de kern van de chris­telijke theologie -kan worden gered. Maar let wel: "Wie tucht liefheeft heeft kennis lief,- en wie bestraffing haat is een rund." (Spreuken12:1)